ว่าด้วย "ปัญญา และกำลัง"
.....................................
ผมไม่เคยโพสท์อะไรยาวๆ มานาน แต่ถ้าท่านมีเวลา ช่วยอ่านให้จบ และช่วยผมคิดหน่อยเถอะครับ
ผมข้องใจมานานว่าผู้ใหญ่ของบ้านเมืองนี้คิดอะไรกันบ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้
จากอดีตจนปัจจุบัน มีคนมากมายที่ไปสร้างชื่อเสียงให้กับประเทศไทยให้คนทั้งโลกได้รู้จัก
แต่การเชิดชู ยกย่อง ช่างแตกต่างกันอย่าง "น่าสลดใจ"
คนไปแข่งขันกีฬาระดับภูมิภาค หรือระดับโลก ประสบความสำเร็จ ได้เหรียญกลับมา ได้รับการประกาศยกย่องเชิดชู ได้เงินทองมหาศาล
ได้ยศ ได้ตำแหน่งเพิ่ม
ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์
ก็สมควร เพราะเขาทำชื่อเสียงให้บ้านเมือง
แต่คนบางคน บางกลุ่ม ไปทำชื่อเสียงระดับโลกเหมือนกัน
ตัวอย่างเช่น...
เด็กๆ ที่ไปแข่งขันทางวิชาการชนะเลิศระดับโลก ได้รับเหรียญทองกลับมา
เด็กๆ ที่ไปประกวดโยธวาทิตชนะเลิศระดับโลก ได้รับเหรียญทองกลับมา
คณะเชิดหุ่นที่ไปประกวดชนะเลิศระดับโลก ได้รับเหรียญทองกลับมา
ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ
ทำไมไม่มีการยกย่องเชิดชู ให้รางวัล แม้แต่เศษเสี้ยวของคนที่ไปใช้"กำลัง"ชนะเลิศมา
มีตัวอย่างหนึ่ง ที่ผมสะเทือนใจมาก แม้เหตุการณ์จะผ่านมานาน เจอหน้าคนในรูปนี้ ผมคิดทุกที
คนในรูปนี้ ชื่อ...
"เสมอ กลิ่นหอม"
เป็นครู เป็นนักคิด นักเขียน กวี และเป็นคนระยองครับ
มิพักต้องพูดถึงเกียรติประวัติด้านอื่น
แต่คราหนึ่ง บทกวีของเขาที่ชื่อ I am the Sun ถูกส่งไปประกวดตามคำเชิญของสมาคมกวีนานาชาติ ณ เมือง โอวิงส์ มิลล์ รัฐแมรี่แลนด์ สหรัฐอเมริกา ร่วมกับบทกวีดีเด่นของกวี 297 คนจากทุกประเทศทั่วโลก
บทกวีของเขาได้รับรางวัล ชนะเลิศ
เสมอ กลิ่นหอม ได้รับการยกย่องให้เป็น “กวีแห่งปี 1995”
เท่ากับว่า ....เสมอ กลิ่นหอม เป็น
"กวีเอกของโลก !"
ผมจำไม่มีวันลืมว่า ตอนที่จะไปรับรางวัล... ท่าน"กวีโลก"ของเราพบความยุ่งยากคือ ไม่มีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินและค่าเดินทางเพื่อไปรับรางวัล!
ประสานหน่วยงานไหน ไม่ว่าระดับจังหวัด ไปจนถึงระดับกระทรวง เขาได้รับคำตอบง่ายๆว่า
"ไม่มีงบ!"
และจำไม่ลืมว่า... "กวีโลก" ได้พี่น้องในวงการกวี เพื่อนพ้อง และบางชมรมจัดงานหาเงิน รวบรวมเงินให้เขาเดินทางไปรับรางวัล
ที่สร้างชื่อเสียง เป็นที่หนึ่งของโลก!
จริงอยู่ คนที่ไปใช้ "กำลัง"แข่งขันกีฬาจนได้รับเหรียญต่างๆ ก็เป็นเกียรติประวัติ สมควรยกย่อง
แต่คนที่ไปใช้"สติปัญญา" ก็สมควรได้รับการยกย่องไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน
ไม่เช่นนั้น ต่อไป เยาวชนของชาติก็จะคิดว่า ไม่เห็นจำเป็นต้องร่ำต้องเรียน ต้องใช้สติปัญญา สู้ใช้กำลังไม่ได้
คำถามของผมก็คือ
ประเทศนี้ จะยกย่องคนที่ใช้ "กำลัง"
โดยไม่เหลียวแลคนที่ใช้ "สติปัญญา" เลยหรือ ?
ทวีป ขวัญบุรี
วันศุกร์ที่ ๕ กันยายน ๒๕๕๗
.....................................
ผมไม่เคยโพสท์อะไรยาวๆ มานาน แต่ถ้าท่านมีเวลา ช่วยอ่านให้จบ และช่วยผมคิดหน่อยเถอะครับ
ผมข้องใจมานานว่าผู้ใหญ่ของบ้านเมืองนี้คิดอะไรกันบ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้
จากอดีตจนปัจจุบัน มีคนมากมายที่ไปสร้างชื่อเสียงให้กับประเทศไทยให้คนทั้งโลกได้รู้จัก
แต่การเชิดชู ยกย่อง ช่างแตกต่างกันอย่าง "น่าสลดใจ"
คนไปแข่งขันกีฬาระดับภูมิภาค หรือระดับโลก ประสบความสำเร็จ ได้เหรียญกลับมา ได้รับการประกาศยกย่องเชิดชู ได้เงินทองมหาศาล
ได้ยศ ได้ตำแหน่งเพิ่ม
ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์
ก็สมควร เพราะเขาทำชื่อเสียงให้บ้านเมือง
แต่คนบางคน บางกลุ่ม ไปทำชื่อเสียงระดับโลกเหมือนกัน
ตัวอย่างเช่น...
เด็กๆ ที่ไปแข่งขันทางวิชาการชนะเลิศระดับโลก ได้รับเหรียญทองกลับมา
เด็กๆ ที่ไปประกวดโยธวาทิตชนะเลิศระดับโลก ได้รับเหรียญทองกลับมา
คณะเชิดหุ่นที่ไปประกวดชนะเลิศระดับโลก ได้รับเหรียญทองกลับมา
ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ
ทำไมไม่มีการยกย่องเชิดชู ให้รางวัล แม้แต่เศษเสี้ยวของคนที่ไปใช้"กำลัง"ชนะเลิศมา
มีตัวอย่างหนึ่ง ที่ผมสะเทือนใจมาก แม้เหตุการณ์จะผ่านมานาน เจอหน้าคนในรูปนี้ ผมคิดทุกที
คนในรูปนี้ ชื่อ...
"เสมอ กลิ่นหอม"
เป็นครู เป็นนักคิด นักเขียน กวี และเป็นคนระยองครับ
มิพักต้องพูดถึงเกียรติประวัติด้านอื่น
แต่คราหนึ่ง บทกวีของเขาที่ชื่อ I am the Sun ถูกส่งไปประกวดตามคำเชิญของสมาคมกวีนานาชาติ ณ เมือง โอวิงส์ มิลล์ รัฐแมรี่แลนด์ สหรัฐอเมริกา ร่วมกับบทกวีดีเด่นของกวี 297 คนจากทุกประเทศทั่วโลก
บทกวีของเขาได้รับรางวัล ชนะเลิศ
เสมอ กลิ่นหอม ได้รับการยกย่องให้เป็น “กวีแห่งปี 1995”
เท่ากับว่า ....เสมอ กลิ่นหอม เป็น
"กวีเอกของโลก !"
ผมจำไม่มีวันลืมว่า ตอนที่จะไปรับรางวัล... ท่าน"กวีโลก"ของเราพบความยุ่งยากคือ ไม่มีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินและค่าเดินทางเพื่อไปรับรางวัล!
ประสานหน่วยงานไหน ไม่ว่าระดับจังหวัด ไปจนถึงระดับกระทรวง เขาได้รับคำตอบง่ายๆว่า
"ไม่มีงบ!"
และจำไม่ลืมว่า... "กวีโลก" ได้พี่น้องในวงการกวี เพื่อนพ้อง และบางชมรมจัดงานหาเงิน รวบรวมเงินให้เขาเดินทางไปรับรางวัล
ที่สร้างชื่อเสียง เป็นที่หนึ่งของโลก!
จริงอยู่ คนที่ไปใช้ "กำลัง"แข่งขันกีฬาจนได้รับเหรียญต่างๆ ก็เป็นเกียรติประวัติ สมควรยกย่อง
แต่คนที่ไปใช้"สติปัญญา" ก็สมควรได้รับการยกย่องไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน
ไม่เช่นนั้น ต่อไป เยาวชนของชาติก็จะคิดว่า ไม่เห็นจำเป็นต้องร่ำต้องเรียน ต้องใช้สติปัญญา สู้ใช้กำลังไม่ได้
คำถามของผมก็คือ
ประเทศนี้ จะยกย่องคนที่ใช้ "กำลัง"
โดยไม่เหลียวแลคนที่ใช้ "สติปัญญา" เลยหรือ ?
ทวีป ขวัญบุรี
วันศุกร์ที่ ๕ กันยายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น