ความคิดแสลงใจ

ความคิดแสลงใจ
แต่ละคนมีความผิด
ที่ย้อนคิดแล้วเสียดแทงแสลงใจ
ตอนทำลงไปไม่รู้ว่ามันผิด
ตอนย้อนคิดถึงรู้สึกว่าน่าอาย
คล้ายสะกิดแผลที่ซุกไว้
ให้ปวดแสบปวดร้อนขึ้นมาอีก
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด
คิดกี่ทีก็เป็นทุกข์
อยากย้อนกลับไปแก้
ก็ย้อนไม่ได้แล้ว
คนอื่นได้ยินไปแล้ว
ใครๆก็เห็นหมดแล้ว

เรื่องบางเรื่อง อาจเกิดขึ้นในวัยเด็ก
แต่ถ้าทำให้รู้สึกผิดแรงๆ
หรือ อับอายขายหน้ามากๆ
คุณจะไม่ลืม แม้เวลาผ่านไป
อายุมากขึ้นเพียงใดก็ตาม
นั่นก็เพราะความทุกข์ไม่มีวัย
ไม่มีวุฒิภาวะ ไม่มีหน้าตา
มีแต่ระดับความแรง
มากพอจะทำให้ฝังใจจำหรือไม่

เมื่อมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งกระตุ้น
ให้นึกถึงเรื่องเก่าๆ
แล้วเกิดความทุกข์ร้อน
กระสับกระส่าย รู้สึกผิด
หรือ เหมือนตัวตลก อับอายขึ้นมา
ราวกับเรื่องเพิ่งเกิดหยกๆ
ขอให้ทราบว่า นั่นคือ ‘ปม’
ที่ไม่มีทางแกะออก

ดังตฤณ
กรกฎาคม ๕๗