อย่าดูหมิ่นเรื่องที่เรียนที่ฟังมาตั้งแต่เป็นเด็ก หรือ คำสอนที่ผู้ใหญ่พร่ำกรอกหูจนฝังใจเรามา เมื่อถึงวันนี้คำสอนเหล่านั้น ได้กระตุ้นชีวิตของเราทำให้เราต้องเป็นอย่างนี้ทั้งในด้านบวกและด้านลบ
ในทำนองเดียวกัน การฟังธรรม ไม่ว่าจะโอกาสใดก็ตาม ถ้าเราจดจำเอาไว้ เราก็จะได้ข้อคิดหรือคำมหัศจรรย์ที่จะคอยเตือนจิตสะกดใจเราให้ปรับปรุงชีวิตให้ดีขึ้นตลอดเวลา
ยิ่งเก็บธรรมเอาไว้พินิจ พิจารณาเสมอๆ ไม่ช้าไม่นานก็จะกลายเป็นคำมหัศจรรย์ที่มีผลต่อชีวิตของเราอย่างมาก เพื่อให้เข้าใจเรื่องนี้จะขอเล่าเรื่องหนึ่งให้ฟัง
" มีคนกลุ่มหนึ่งในสมัยโบราณที่เรียกกันว่า นอร์แมด คือชนเผ่าเร่ร่อนที่เดินทางบนหลังม้าไปเรื่อยๆ พวกเขานับถือเทพเจ้าประจำเผ่า คืนหนึ่งขณะที่พวกเขากำลังประชุมทำพิธีบูชาเทพเจ้าอยู่นั้น
ก็มีลมพัดอื้ออึงมาพร้อมกับมีแสงสว่างเจิดจ้ามาก จากนั้นก็มีเสียงพูดดังก้องออกมา ชนเผ่าเร่ร่อนรู้ทันทีว่าเทพเจ้าประจำเผ่า ที่พวกเขาเฝ้ากราบไหว้บูชาได้มาโปรดแล้ว พวกเขาหวังว่าจะได้รับข่าวสารจากสวรรค์ที่มีค่าอย่างยิ่ง
เสียงดังก้องนั้นมีบัญชาว่า "สูเจ้าทั้งหลาย เรามีเรื่องอะไรจะสั่งให้เจ้าทำตาม นั่นคือเมื่อออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า หากสูเจ้าพบก้อนกรวดในระหว่างทางจงเก็บใส่กระเป๋าที่ผูกติดกับอานม้าไว้ แล้วคืนพรุ่งนี้เจ้าจะทั้งดีใจและเสียใจ" ว่าดังนี้แล้วเสียงนั้นก็เงียบหายไป
ประชาชนที่มาชุมนุมต่างรู้สึกผิดหวัง ต่างบ่นว่าเทพเจ้าน่าจะมีคำแนะนำที่จะทำให้ร่ำรวยขึ้นอย่างรวดเร็ว เทพเจ้ากลับมาสั่งให้เก็บก้อนกรวดซึ่งเป็นงานไร้สาระน่าเบื่อ อย่างไรก็ตาม เมื่อออกเดินทางกันต่อไปในวันรุ่งขึ้น พวกเขาก็เก็บก้อนกรวดอย่างเสียไม่ได้
เมื่อถึงที่พักในค่ำวันนั้น แต่ละคนเปิดกระเป๋าของตนออกมาดู แล้วให้รู้สึกประหลาดใจที่พบว่าก้อนกรวดในกระเป๋า เหล่านั้นกลายเป็นเพชร
พวกเขาดีใจที่ก้อนกรวดกลายเป็นเพชร แต่เสียใจที่เก็บมาน้อยไปหน่อย "
วิชาที่ครูอาจารย์สอนเราในโรงเรียนและเรื่องที่เราคิดว่าถูกบังคับให้เรียนในวัยเด็ก เป็นเหมือนก้อนกรวด พอเราโตขึ้นจึงเห็นคุณค่าว่าเป็นเพชร หลายคนบอกว่าถ้ารู้อย่างนี้จะตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ และเราก็คงจะดีกว่านี้ หลายคนยังรู้สึกเสียใจอยู่จนทุกวันนี้
โอวาท พระราชวรมุนี (ประยูร ธมฺจิตโต)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น