ลุถึงกายธรรม

ตัวตนนั้นเป็นทุกข์หนัก เบญจขันธ์ที่ประกอบอยู่ด้วยอุปาทาน จะเป็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณอย่างใดอย่างหนึ่งก็ตาม ที่ประกอบอยู่ด้วยอุปาทานแล้วจะต้องเป็นของหนักแก่บุคคลผู้แบกผู้หาม

ยึดถือว่าเป็นของกู มันก็ต้องหนักอกหนักใจ แต่จะต้องหนักยิ่งขึ้น เมื่อสิ่งเหล่านั้นเปลี่ยนแปลงไป สมน้ำหน้าของบุคคลที่อยากแบกอยากถืออยู่ทุกวันทุกคืนแล้ว

ส่วนผู้ที่มีปัญญาพิจารณาเห็นความจริงข้อนี้ จะพยายามปล่อยวางสิ่งทั้งปวง มีจิตใจหลุดพ้นจากสิ่งที่ยึดถือนั้น นี้เรียกว่าลุถึงกายธรรม จะเริ่มปล่อยวางในขั้นต้น และปล่อยวางไปเป็นลำดับๆจนกระทั่งหมดจดสิ้นเชิง

พุทธทาสภิกขุ
มาฆบูชาเทศนา ปี ๒๕๐๑