" ในอุทยานของพระมหากษัตริย์พระองคหนึ่ง
มีต้นมะม่วงที่มีผล หวาน อ่อยมากต้นหนึ่ง
ทุกปีเมื่อมะม่วงสุก พระราชาทรงเก็บมะม่วง
มาเสวยด้วยพระองค์เอง
ทรงโปรดต้นมะม่วงนี้มาก
วันหนึ่งคนสวนได้สะเดารสขม
นำมาปลูกใกล้ๆต้นมะม่วงดังกล่าว
เนื่องจากดินบริเวณนั้นอุดมด้วยปุ๋ย
และมีความชุ่มชื้น ต้นสะเดาเติบโตอย่างรวดเร็ว
เมื่อถึงฤดูที่มะม่วงออกผล
พระราชาเสด็จมาเสวยมะม่วงต้นโปรด
เช่นเคย ปรากฏว้ามะม่วงทั้งหมด
เปลี่ยนจากหวาน กลายเปนรสขมอย่างไม่น่าเชื่อ
ทางในวังจึงไปเชิญราชบัณฑิต
มาช่วยดูเพื่อหาสาเหตุ
พิจารณาดูแล้วว่า
อาจติดความขมจากต้นสะเดา
จึงให้คนสวนทำการขุดพิสูจน์
พบว่ารากของสะเดาเข้าไปเกี่ยวกับ
รากมะม่วงอิรุงตุงนัง จนแยกไม่ออก
ว่าอันไหนรากมะม่วง หรือสะเดา
พระราชาเห็นก็ทรงรำพึงว่า.........
"นี่ขนาด-รากไม้มาพันกัน มีผลทำให้
มะม่วงหวานกลายเปนขมได้
ป่วยการไปใยเมื่อคนดีมาสังสรรค์กับ
คนเลว จะมิพลอยเลวตามไปด้วย"
เป็นข้อคิดให้พิจารณาว่า
เราเลือกคบกับคนประเภทไหน
คบกับ บัณฑิต หรือคนพาล
อย่างโบราณกล่าว
--คบคน พาล พาลพาไปหาผิด
--คบบัณฑิตๆพาไปหาผล
เป็นความจริงตลอดมา
ตั้งแต่ก่อนจนถึงปัจจุบัน
นี่คืออิทธิพลของสภาพแวดล้อม
แต่ในอีกแง่ถ้าเราเปนคนดี
มีใจเข้มแข็ง มีความมั่นคงในความดี
ในบุญกุศลแล้ว จะทำให้คล้ายเปนแม่เหล็กดึง
ผู้คนรอบตัวเรา ทั้งดีและไม่ดี
ทั้งคนพาลให้เปลี่ยนมาเปนคนดีได้เช่นกัน...
ข้อธรรมโดย ท่าน ว. วชิรเมธี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น