หญิงอายุ54ปี มีลูกสอง สามีเป็นลูกจ้างอู่ซ่อมรถ...
ตนเองรับจ้างซักอบรีด ทำมานาน20กว่าปี เมื่อสามปีที่ผ่านมาก็ปวดเอวร้าวลงขามาก
ผลสุดท้ายคือหมอนรองกระดูกทับเส้น หลังเริ่มโก่งนิดๆ ปี55ก็ได้ผ่าตัดหลัง แต่ก็ยังปวดหลังมาตลอด ต้องทานยาแก้ปวดประจำ...
วันนี้มาตรวจเพื่อรับยาแก้ปวดและขอรับใบรับรองแพทย์เรื่องความพิการ
ตรวจความพิการแล้วพบว่านอกจากหลังเริ่มโก่ง กระดูกปูดยังมีน่องซ้ายลีบเล็กลงกว่าน่องขวา
" ปวดมากจนนอนไม่ค่อยหลับนะหมอ รายได้ก็ไม่มี ชีวิตนี้รับจ้างซักรีดเพื่อส่งลูกสองคนนั่นแหละ ตอนนี้ลูกก็สบายไปแล้ว"
"ลูกกี่คนครับ ทำงานกันหรือยัง"
"คนโตจบปริญญาตรี เพิ่งผ่าตัดมดลูกไป ตอนนี้ทำร้านกาแฟส่วนคนเล็กจบปวช. เพิ่งปลดจากทหารมา"
"แฟนยังทำงานที่เดิมหรือเปล่า"
"เจ้า แต่รายได้ก็ไม่ค่อยมี"
จิตวิญญาณของแม่ที่ทำทุกอย่างเพื่อลูกนั้น คนเป็นแม่ย่อมเข้าใจดีที่สุด แต่ลูกๆทั้งหลายจะเข้าใจแม่หรือเปล่าก็คงไม่ใช่ทุกคน หลายปีทีตรวจรักษาชาวบ้านมา ก็พบคนไข้ที่เป็นแม่จำนวนมากที่เจ็บป่วยด้วยการโหมทำงานหนักจนไม่มีเวลาดูแลตนเอง เพื่อลูกเพื่อสามีจะได้สุขสบาย บางครั้งแม่ก็ไม่สาามารถบอกลูกบอกสามีได้เพราะไม่เคยมีโอกาสที่จะบอก แม้เวลาทานข้าวร่วมกับลูกก็แทบไม่มี ผลไม้อาหารเสริมที่นำไปให้แม่ก็ช่วยเยียวยาได้บ้าง แต่สิ่งที่แม่ขาดไปคือการได้บอกเล่าความในใจให้ลูกๆและครอบครัวฟังนั่นเอง
วันนี้สบายใจที่ได้เล่าให้หมอฟัง (หากคนในครอบครัวได้ยินด้วยก็คงจะดีนะ...แววตาบอก)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น