กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีหญิงสาวคนหนึ่ง ชอบที่จะเลี้ยงหมา,แมว และนกแก้ว, นกขุนทอง
1.เพราะหมาแมว ชอบกระดิกหางใส่ ชอบเลีย ชอบคลอเคลีย และเธอก็ชื่นชมว่ามัน ซื่อสัตย์ต่อเธอเอง
2. นกแก้วกับนกขุนทองมีเสียง อันไพเราะและ มันพูดเก่ง แม่คะ แม่ขา นายคะ นายขา เธอจึงชอบ เธอสอนให้มันพูด มันก็พูดตาม จำทุกคำที่เธอสอน เธอสอนให้มันพูดชมว่าเธอสวย เธอมีความสุขทุกครั้งที่นกชมเธอ ในสายตาเธอจึงคิดว่านกตัวนี้เก่งมาก
ทั้งหมา แมว นกแก้ว ต่างก็อยู่ดีกินดี อยู่ในบ้าน ในกรงสวยหรู เพราะการกระทำของตัวมัน ถึงเวลาหิวก็วิ่งไปคลอเคลีย ส่งเสียงให้ชวนสงสาร เธอได้ให้อาหารดีๆ แก่ หมา แมว
ขณะที่ หมา แมวและ นกแก้ว ไม่เคยได้ไข่ให้เจ้าของบ้านได้กิน แต่กลับได้รับการบำรุงเป็นอย่างดี อาบน้ำสะอาด เพื่อขนที่สวยงาม นอนหลับโดนปราศจากยุงรบกวน
และอีกส่วนเธอได้เลี้ยง เป็ด, ไก่ ไว้หลังบ้าน เธอไม่เคยให้เป็ดหรือไก่ ออกมาหน้าบ้านเพราะ
1.ร้องหนวกหู เสียงไม่ไพเราะ ขี้เหม็น
2. เป็ด ไก่ไม่ชอบคลอเคลีย ไม่เลียแข้งขา
3. เข้าถึงตัวยาก ไม่ชอบให้ใครจับตัว
4.เป็ด ไก่ มีกลิ่นเหม็นสาบ ขนไม่สวยงาม
แต่เป็ดและไก่ กลับไข่ให้เธอได้กิน และมากพอที่จะนำไปขาย ได้เงินมาซื้ออาหารดีๆให้ หมาและแมว โดยที่เป็ด ไก่ ไม่เคยเรียกร้อง
5. เป็ดไก่ คุ้ยเขี่ยหากินเอง ไม่ต้องวุ่นวายมาก ถึงเวลาก็ไข่ออกมาให้เธอ
:นี่คือความแตกต่างของสัตว์ ในบ้านของเธอ ทั้งที่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจกับเป็ดและไก่มากกว่า หมา แมว.
มีหลายๆคนที่อยู่รอบบ้านเธอ ก็สงสัยว่าทำไมเจ้าของไม่ค่อยสนใจเป็ด ไก่ เลยหรืออย่างไร กลับเห็นว่าถ้าคนในบ้านหิว ค่อยวิ่งมาเอาไข่ไปทำอาหารกันที หลังจากอิ่ม ก็ไม่สนใจเช่นเดิม พอเงินจะซื้ออาหารให้หมาแมวหมด ก็มาเก็บไข่ไปขายที
.. พอมาถึงวันหนึ่ง เป็ด ไก่ฝูงนี้ได้เดินหากินไปเรื่อยๆ จนหลุดออกจากรั้วบ้านไป และมีคนเจอ จึงจับเป็ดและไก่ไปเลี้ยงยังบ้านใหม่
ส่วนตัวเธอเองก็ไม่รู้และไม่ได้ใส่ใจในแต่ละวันจนกระทั้งเธอต้องการไข่ เพื่อนำมากินและขาย
เธอจึงรู้ว่าเป็ดและไก่ได้หลุดหายไปจนหมดสิ้นและนี่เองทำให้เธอพึ่งตะหนัก ถึงคุณค่าของเป็ดและไก่ และทำให้เธอนั่งรำพึงรำพันว่าต่อไปนี้เราจะเอาไข่ที่ไหนกิน นอกจากต้องเสียเงินซื้อไข่เอง แล้วเราจะเอาเงินที่ไหนซื้อ ....
"นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทุกชีวิตมีนิสัยและสันดานแตกต่างกัน แต่ทุกสิ่งอย่างมีคุณค่าในตัวมัน จงปฏิบัติให้เท่าเทียมและเสมอภาคกัน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น